Ο σημερινός κόσμος είναι πολυπολικός, πολυπολιτισμικός και αλληλεξαρτημένος σε βαθμό που δεν μπορεί να κυβερνηθεί ούτε από μια υπερδύναμη ούτε από μια Ιερή Συμμαχία σε ρόλο διεθνούς επιτηρητή
Το ευρώ έρχεται σε ένα διεθνές κλίμα βαρύ, γεμάτο ερωτήματα για την πορεία του μεταδιπολικού κόσμου και τον ρόλο της Ενωμένης Ευρώπης σ' αυτόν. Ένα κοσμοϊστορικό γεγονός, η καθιέρωση ενιαίου νομίσματος σε μια ολόκληρη ήπειρο, τονίζει ακόμα περισσότερο τη γεωπολιτική αδυναμία της αναδυόμενης οικονομικής υπερδύναμης. Η διεθνής κρίση μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου σχεδόν εικονογράφησε το δίλημμα.
Πολύ μελάνι χύθηκε και πολλές κουβέντες σπαταλήθηκαν μετά την 11η Σεπτεμβρίου για να εξηγήσουν ότι «τίποτα δεν θα είναι ίδιο όπως πριν», ότι «τότε άρχιζε ο 21ος αιώνας»
Παλαιόθεν, στην Ελλάδα συνυπήρχαν ειρηνικά η εθνική φανφάρα με την εθνική μουρμούρα, το «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι ήταν στα δέντρα» με το «εμείς οι Έλληνες, αγαπητέ μου, ποτέ δεν θα γίνουμε κράτος»
Η επιλογή των εθνικών μας εκπροσώπων στη Συνέλευση που θα επεξεργαστεί τον «Συνταγματικό Χάρτη» της Ενωμένης Ευρώπης, όπως αποφασίστηκε στο Λάακεν, είχε δύο θετικές ενδείξεις
«Ο δημοσιογράφος αισθάνεται υπεύθυνος σχετικά με τον κίνδυνο να ενθαρρύνονται διακρίσεις από τα ΜΜΕ και κάνει ότι περνά από το χέρι του για να αποφύγει την προβολή διακρίσεων που βασίζονται μεταξύ άλλων σε φυλή, φύλο, σεξουαλική προτίμηση, γλώσσα, θρησκεία, πολιτική ή άλλου είδους γνώμη, κοινωνική ή εθνική καταγωγή.»
Ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός της πολεοδομικής και αστικής ανάπτυξης διαπερνά τις δράσεις του Οργανισμού Θεσσαλονίκης αλλά και όλων των Δήμων του πολεοδομικού συγκροτήματος.
Γιατί «Οι ανθρώπινοι πόροι», αυτή η κινηματογραφική ταινία που πρόκειται να προβληθεί στις ιταλικές κινηματογραφικές αίθουσες, είναι ένα έργο που κατά κάποιο τρόπο ξεπερνά την αξία της σεναριακής του δομής;
Θα απαντήσω° γιατί είναι μιά ταινία που μας οδηγεί μέσα στο Γεγονός ( με το γάμμα κεφαλαίο).
Kατά καιρούς διατυπώθηκαν οι στόχοι-ευφυολογήματα “αλλαγή της αλλαγής”, "μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης”, “εκσυγχρονισμός των εκσυγχρονιστών” κ.ο.κ. Mήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για “επανίδρυση της επανίδρυσης”;
Οι συναντήσεις των ηγετών με θέμα την προοδευτική διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα είναι πολύ ενδιαφέρουσες , ανεξάρτητα αν κανείς συμφωνεί ή διαφωνεί με πλευρές της πολιτικής των ηγετών αυτών ή των συμπερασμάτων των συναντήσεων.
Θεωρητικά, το θέμα της Κεντροαριστεράς έχει προ πολλού εξαντληθεί. Μια οργανωμένη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού επιβάλλει την μετάβαση από τον άγονο και ανεπαρκή πλέον δικομματισμό σε ένα γόνιμο διπολισμό. Οι ανακατατάξεις στην Κεντροδεξιά δρομολογήθηκαν με το κόμμα Αβραμόπουλου και είναι πιθανόν τελικά να οδηγήσουν σε διεύρυνση του ζωτικού χώρου της. Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη να αντιστοιχηθεί το πολιτικό υποκείμενο του εκσυγχρονισμού με το εύρος του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος οδηγεί ευθέως στην ανάγκη συγκρότησης της Κεντροαριστεράς.