Το στοίχημα της συνεργασίας

H αλλαγή του εκλογικού νόμου μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του πολιτικού συστήματος και φαίνεται πως η κυβέρνηση και ο Κ. Σημίτης προσωπικά, είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

Τα κόμματα της Αριστεράς θα έπρεπε να εκμεταλλευθούν το γεγονός. Με τον προτεινόμενο νέο εκλογικό νόμο ανοίγει η πόρτα για κυβερνήσεις συνεργασίας Όταν φυσάει ευνοϊκός άνεμος, άνεμος αλλαγής, δεν χτίζουμε ανεμοφράκτες αλλά ανεμόμυλους.

Ειδικότερα ο ΣΥΝ θα έπρεπε να συμμετέχει στο διάλογο, όχι προσχηματικά αλλά με στόχο να διεκδικήσει την μεγαλύτερη δυνατή αναλογικότητα, να συμβάλει ουσιαστικά στην διαμόρφωση του νέου νόμου, να διεκδικήσει λόγο και ρόλο στην διαμόρφωση των εξελίξεων και να αποδείξει ότι ενδιαφέρεται ειλικρινά για την προώθηση προγραμματικών συνεργασιών όπου και όταν αυτό είναι δυνατόν.

Η εμμονή στον ανέφικτο, σήμερα, στόχο της απλής αναλογικής και η άμμεση ή έμμεση άρνηση συμμετοχής σε διάλογο,καταγράφει τα κόμματα της Αριστεράς για μια ακόμη φορά ως μη ενδιαφερόμενα για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, ως δυνάμεις διαμαρτυρίας που αφήνουν στα μεγάλα κόμματα την πλήρη πρωτοβουλία των κινήσεων για την διαμόρφωση κυβερνητικών λύσεων.

Τα πολιτικά κόμματα στη χώρα μας δεν διαθέτουν κουλτούρα συνεργασίας και άρα είναι πολύ δύσκολο να συνεργασθούν σήμερα είτε σε κυβερνητικό επίπεδο είτε σε επί μέρους σημαντικά θέματα. Δεν μπορούν να συνεργασθούν μεταξύ τους γιατί δεν το θέλουν.

Το καθένα είχε, μέχρι σήμερα, επιλέξει ένα ρόλο για τον εαυτό του, τα δύο μεγάλα να κυβερνούν αυτοδύναμα και τα μικρότερα να διαμαρτύρονται. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα, που όμως πρέπει να αλλάξει.

Είναι όμως σημαντικό να εξασφαλίζεται η αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας και με τις σημερινές συνθήκες, όπου τα κόμματα δεν επιθυμούν να συνεργασθούν, αναγκαία η συνέχιση της δυνατότητας αυτοδυναμίας από ένα κόμμα. Είναι βεβαίως δίκαιο να εκπροσωπούνται αναλογικά τα κόμματα στη βουλή, δικαιότερο όμως είναι να κυβερνάται αποτελεσματικά η χώρα.

Οι πολίτες στις εκλογές ψηφίζουν και για την πολιτική εκπροσώπηση των απόψεων τους, αλλά κυρίως για το ποιός ή ποιοί και πώς θα τους κυβερνήσει.

Το εκλογικό σύστημα πρέπει ωστόσο να εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή αναλογικότητα, να επιτρέπει και να ενθαρρύνει τις συνεργασίες κομμάτων.

Η κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών σε μικρότερες μονοεδρικές ή ολιγοεδρικές, η δυνατότητα διπλής ψήφου, η καθιέρωση λίστας για την εκλογή μεγάλου μέρους των βουλευτών, μπορούν επίσης να συμβάλλουν στη μείωση σχέσεων εξάρτησης και διαπλοκής μεταξύ πολιτικής και οικονομίας και να οδηγήσουν σε εκλογικές συνεργασίες στις περιφέρειες και στην ανανέωση και τον εκδημοκρατισμό των κομμάτων.

Η αλλαγή και ο εκσυγχρονισμός του εκλογικού νόμου, όπως και πολλές άλλες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα ήταν ευκολότερο να πραγματοποιηθούν και θα ήταν ποιο βαθιές και αποτελεσματικές, αν υποστηριζόταν από μια ευρύτατη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα εργαζόταν συστηματικά και με σχέδιο για τον προοδευτικό εκσυγχρονισμό των θεσμών, του κράτους και της κοινωνίας. Η συγκρότηση της παραμένει ένα ζητούμενο.

Από την άλλη πλευρά όμως, ο προτεινόμενος εκλογικός νόμος, μαζί με άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ προς τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, μπορεί να συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία αυτής της πλειοψηφίας της μεγάλης κεντροαριστερής παράταξης.

*Ο Βασίλης Δεληγκάρης είναι Σύμβουλος Επικοινωνίας, μέλος της Γραμματείας της Ανανεωτικής Εκσυγχρονιστικής Κίνησης της Αριστεράς (Α.Ε.Κ.Α.)