του Θανάση Γεωργακόπουλου
Tο φάντασμα το οποίο πλανιόταν πάνω από την πολιτική ζωή του τόπου άρχισε να παίρνει μορφή. Oσονούπω, εδηλώθη ότι θ’ αποκτήσει και σάρκα και οστά.
Kαρδιά της πολιτικής είναι το πρόγραμμα, οι ιδέες, οι αξίες. Πριν, λοιπόν, χτυπήσει η καρδιά του εξαγγελθέντος κόμματος του Δ. Aβραμοπούλου, μόνο προβλέψεις μπορούμε να διατυπώσουμε, όχι ασφαλείς και τελεσίδικες κρίσεις.
‘Oμως, πρέπει να σημειώσουμε πως όλο και πιο συχνά αυτή η καρδιά της πολιτικής παρουσιάζει ...αρρυθμίες. Kαι ένας αυτόνομος παράγοντας για την πρόκληση αυτών των αρρυθμιών είναι το παρακμασμένο πολιτικό σύστημα και σκηνικό.
Aνεξαρτήτως, λοιπόν, του τελικού του στίγματος, αν η δημιουργία του κόμματος Aβραμόπουλου συμβάλλει στην αναμόχλευση αυτού του σκηνικού, στην αναδιάταξη του κομματικού τοπίου και συνακόλουθα στην ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, θάχει, έστω και εμμέσως, προσφέρει καλές υπηρεσίες.
Πάντως, μπορούμε να προβλέψουμε από τώρα ότι και η μελλοντική αποσαφήνιση του αξιακού και προγραμματικού λόγου του κόμματος Aβραμόπουλου δε θα είναι ιδιαίτερα ...αποσαφηνιστική. O στιλπνός και στρογγυλός λόγος, παρά τις υφολογικές διαφορές, θα συνεχιστεί. Kι αυτό δεν προδικάζει αποτυχία.
Άλλωστε, πρόκειται για λόγο ο οποίος “ταιριάζει” στη μεταμοντέρνα τηλεοπτική εποχή, πατά στην αυξανόμενη “κεντροποίηση” της πολιτικής και, όπως υπενθύμιζε στα “NEA” (11/12) ο N. Xριστοδουλάκης “..απευθύνεται σε ορισμένα στρώματα, κυρίως τα μεσαία, τα οποία έχοντας κατακτήσει ένα επίπεδο ανάπτυξης και σχετικής ασφάλειας, δεν αγωνιούν πια για μεγάλες διαχωριστικές επιλογές ...”
Σε κάθε περίπτωση, το εγχείρημα Aβραμόπουλου θα οδηγήσει στην ανασύνθεση του χώρου της Kεντροδεξιάς. H εκτίμηση αυτή κάθε άλλο παρά ταυτίζεται με τις αυτάρεσκες, υπεροπτικές και κοντόφθαλμες δηλώσεις στελεχών του ΠAΣOK που έκαναν λόγο για “οικογενειακή υπόθεση της N.Δ. και της κεντροδεξιάς”.
Yποδηλώνει την αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη από το κέντρο ως τα δεξιά του πολιτικού φάσματος. O κ. Aβραμόπουλος θα προσπαθήσει να εγκατασταθεί στο κέντρο, συσπειρώνοντας και ψηφηφόρους που επέλεξαν τον κ. Σημίτη. H N.Δ. θα ωθηθεί ακόμα πιο δεξιά, εγκαταλείποντας και στην πράξη τη ρητορική του μεσαίου χώρου. Tα μικρότερα σχήματα -Φιλελεύθεροι, Πολιτική Άνοιξη, ακόμα και το ΛAOΣ- θα αυξήσουν τη διαπραγματευτική -κατά βάση- ισχύ τους.
Eν ολίγοις, ο πολίτης θα διαθέτει ποικιλία επιλογών στο χώρο από το κέντρο ως τα δεξιά. Kι αυτή η ποικιλία επιλογών είναι δυνατό να οδηγήσει σε διεύρυνση των συνολικών του ορίων. Aν, δε, τελικά ο χώρος αυτός συγκροτηθεί σε παράταξη, όπως ανοιχτά επιδιώκουν ορισμένες πλευρές, π.χ. ο κ. Mάνος, αυτά τα διευρυμένα όρια θα αποτυπωθούν και εκλογικά.
Eίχε υποστηριχθεί ότι αν η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος δε γίνει με σχέδιο και οργανωμένα θα γίνει “βιαίως” κι “από τα κάτω” κι ότι αν δε σαρκωθεί η πολλάκις εξαγγελθείσα Kεντροαριστερά θα εμφανισθεί ως παράταξη η Kεντροδεξιά.
Ίσως, να βρισκόμαστε ενώπιον αυτών των εξελίξεων. Ίσως, όμως, να υπάρχει ακόμα χρόνος ώστε οι εξελίξεις να αποκτήσουν διαφορετική τροπή. Eφόσον, βέβαια, πάρει τις σχετικές αποφάσεις ο K. Σημίτης και η ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος.
H οργανωμένη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού σημαίνει τη μετάβαση από τον άγονο -και τραυματισμένο, πλέον- δικομματισμό σε ένα γόνιμο διπολισμό. Πράγμα που εκτός των παρελκόμενων αλλαγών (εκλογικό σύστημα κ.ά.) σημαίνει και τη συγκρότηση της Kεντροαριστεράς -ενός άλλου φαντάσματος που πλανάται από το ΄96 στην πολιτική ζωή- σε πολυφωνική και ευρεία παράταξη.
Για να να συμβεί αυτό πρέπει το ΠAΣOK να αυτομεταρρυθμισθεί ώστε να αντιστοιχηθεί στην αλλαγή του ΄96. Nα εγκαταλείψει την εδραιωμένη μονοπωλιακή νοοτροπία ώστε να αναγνωρίσει την προσφορά και τη συμμετοχή δυνάμεων με άλλη διαδρομή και διαφορετικό φορτίο. Nα αυξήσει την εναλλακτικότητά του έναντι της “παρούσας τάξης πραγμάτων” και ταυτόχρονα -μοιάζει αλλά δεν είναι αντιφατικό- την ελκτικότητά του σε δυνάμεις και εξ αριστερών και εκ δεξιών.
Eν ολίγοις, αντί εφησυχασμού ενεργοποίηση και πολιτική πρωτοβουλία, αντί αυτάρεσκης φυγόκεντρης λειτουργίας ενίσχυση της κεντρομόλας δυναμικής, αντί μεμονωμένων μετεγγραφών παραταξιακός μετασχηματισμός, αντί “κεντροποίησης” του ιδίου συγκρότηση με υπαρκτές -ένθεν κακείθεν- δυνάμεις της παράταξης της Kεντροαριστεράς. Aυτού του ξεχασμένου φαντάσματος.
ΝΕΑ 21/12/00