Ο μύθος: η αποκέντρωση της εξουσίας είναι κάτι εξ ορισμού καλό. Η Τ.Α. είναι δημοκρατική, ενώ το κεντρικό κράτος είναι καταπιεστικό και αυθαίρετο. Η Τ.Α. είναι δίπλα μας (δικιά μας), ενώ το κεντρικό κράτος είναι μακριά (αδιάφορο). Η Τ.Α. είναι αποτελεσματική και διαφανής ενώ το κεντρικό κράτος είναι αναποτελεσματικό και αδιαφανές.

Η απομυθοποίηση: η αποκέντρωση είναι κάτι καλό υπο προϋποθέσεις και όχι εξ ορισμού. Και αυτές οι προϋποθέσεις είναι οι ίδιες τόσο για την Τ.Α. όσο και για το κεντρικό κράτος. Εάν δεν συντρέχουν, τότε κοντά στην κεντρική γραφειοκρατία με τον αυταρχισμό, την κακοδιαχείριση και την αναποτελεσματικότητά της, θα προστεθούν και οι τοπικές γραφειοκρατίες με τις ίδιες ακριβώς παθογένειες. ΄Ολες οι έρευνες κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι η διαφάνεια και η διαφθορά είναι παρούσες και στην Τ.Α.

Η αναποτελεσματικότητα και οι υπηρεσίες κακής ποιότητας χαρακτηρίζουν και την Τ.Α. Ο ευτελισμός της πολιτικής και ο λαϊκισμός κυριαρχούν στην Τ.Α. Η ανάγκη λοιπόν για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο τομέα που θα τον καταστήσουν περισσότερο παραγωγικό, περισσότερο ευέλικτο, περισσότερο δημοκρατικό, περισσότερο οικονομικό και σαφώς μικρότερο, είναι αναγκαίο να περιλάβουν και το χώρο της Τ.Α. Μόνον έτσι θα λειτουργήσουν οι θετικές πλευρές της αποκέντρωσης και η Τ.Α. δε θα αποτελεί ένα ακόμη γρανάζι του διοικητικού μηχανισμού.

Η Τ.Α. διεκδικεί αυξημένη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δικαίως σε σχέση με τις αρμοδιότητές της. ΄Όμως πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτό σημαίνει (εφόσον τα κρατικά έσοδα προέρχονται από τη φορολογία) πως αυτός που τελικά πληρώνει είναι ο πολίτης. Και αυτός ο πολίτης καλείται είτε να πληρώσει παραπάνω είτε να περικόψει άλλες ανάγκες. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν η αύξηση της χρηματοδότησης πρέπει να συνοδεύεται από τη θεσμοθέτηση διαδικασιών που θα εξασφαλίζουν ανταποδοτικότητα στους πολίτες, δηλαδή (ανάλογα) ποιοτικές υπηρεσίες, υψηλή παραγωγικότητα και διαφάνεια. Αλλιώς η Τ.Α. κινδυνεύει να αποτελέσει άλλη μια μαύρη τρύπα για την οικονομία της χώρας.